...kobieta, która boi się być
zbyt lekka, przecieka przez palce
płacze co noc
chce być grzeczna, przytakuje przy stole
codziennie zawstydzona
róż spływa jej po ramionach
próbowała wszelkimi sposobami
wreszcie odarta z kobiecości rodzi się...
(fragment twórczości Karoliny Rosockiej)
Zgrzeszyła ona i jej druhny. Bo on nie chciał. Znalazły się w czyśćcu nagle. Nie wiedziała i one też, że na ubłoconych kartkach papieru spisano wszystkie przewinienia. Grzechy. Wszak nikt nie jest święty, pomyślała. Postanowiła zatańczyć i oddać hołd swojemu wyzwoleniu. Wiedziała, że jest niewinna. Może jednak nie. Brudna. Dłonie, twarz i halka. Bo było ich wiele i kiedyś płonęły już, a brud oblepiał ich ciało. Ona starała się wytłumaczyć. Nie godziła się z tym, co przeczytała… Bo życie to kwestia decyzji, które podejmujemy. Bo panna młoda zawsze musi wyglądać pięknie. Druhny także.
