Wszystko jest z wody, z wody powstało i z wody się składa.
Starożytni wszystkie bolączki trapiące wspólnotę oswajali poprzez rytuały oraz sztukę, których ważnym elementem była interakcyjność, współuczestnictwo, zacieranie granicy pomiędzy aktorami a publicznością. Do pierwotnych celów sztuki odwołuje się także idea społeczności skupionej wokół „Global Water Dance”. Wspólnota ta pragnie zwrócić uwagę na problem braku wody poprzez odgrywanie w różnych miejscach świata tej samej partytury inspirowanej wodą.
Polską interpretację wspomnianej partytury będą Państwo mieli okazję zobaczyć 24 czerwca na Placu Bohaterów w Zielonej Górze. Autorką wykonania i osobistej interpretacji „wodnej partytury” jest Iwona Wojnicka – choreografka, tancerka związana ze Stowarzyszeniem Format Zero – organizatorem całego przedsięwzięcia.
Partytura przewiduje cztery części składowe – część rytualną, część lokalną, część globalną oraz część partycypacyjną.
Polskie wykonanie rozpocznie (godz.18) Iwona Wojnicka rytuałem przywitania i przedstawienia pozostałych wykonawców. Artystka wprowadzi także widzów w poetycką, improwizowaną narrację w duchu jazz poetry, która stanie się klamrą całego wydarzenia.
Choreografię części lokalnej, zatytułowanej „Zabawa” (25 min.) zaprezentuje Marek Zadłużny wraz z zespołem Pracownia Teatru Tańca. Jak napisał sam artysta tytułowa „Zabawa” to gra ludzkim losem. Zabawa życiem. Gra o życie. Wielopłaszczyznowy spektakl traktujący o nadużywaniu przywilejów przez organy sprawujące władzę. Często zapominające o tym, co prawdziwie jest ważne dla życia człowieka. Zabawa, w której na znaczeniu traci pierwotna natura. Podobnie, jak ludzkie życie odgrywa coraz mniejszą rolę w dyskursie politycznym. Jednocześnie stając się narzędziem manipulacji. Udając się ku pierwotnym źródłom kreuje się ruchowa refleksja nad tym, o co warto walczyć. O ludzkie życie. O naturę. O wodę…
Część globalną (50 min.) zinterpretuje Iwona Wojnicka w interakcji z chórem tanecznym oraz muzykami – Tadeuszem Sudnikiem (live electronics), Marcinem Albertem Steczkowskim (kornet), Rafałem Smolińskim (gitara basowa), i Wojtkiem Kurkiem (perkusja). Ruchy tancerki oraz chóru tanecznego staną się partyturą do improwizacji muzycznej. W nawiązaniu do tradycji jazz poetry głos jednocześnie będzie niósł znaczenie oraz będzie w stałej interakcji z emocjami, pojawiającymi się w narracji muzycznej oraz ruchowej, tak że znaczenie powstanie na granicy, we wzajemnym dopełnianiu się tych trzech, nierozerwalnie związanych ze sobą, światów.
Narracja Iwony Wojnickiej dotykać będzie obojętności na sprawy nie dotyczące naszego najbliższego otoczenia, co wynikać może zarówno z przebodźcowania, nieumiejętności „wyłuskania” naprawdę ważnych informacji z komunikacyjnego zgiełku, jak i znieczulenia na obrazy cierpienia, których wielość widzimy każdego dnia za pośrednictwem mediów, tak że zaciera się realność tych obrazów i nie potrafimy czasem wręcz uwierzyć w nie, gdy widzimy je w świecie realnym.
W czwartej części (30 min.) do głosu dojdzie, wywodząca się z tradycji białego śpiewu, grupa „Drewno”, która włączy do swej akcji także publiczność. Biały śpiew tzw. „śpiew na krzyku” bazuje na wydobyciu naturalnej ekspresji, barwy głosu. Grupa odwołuje się do słowiańskiej tradycji i obrzędowości, co nabierze szczególnego znaczenia 24 czerwca, kiedy odbywać się będzie wydarzenie. 24 czerwca to bowiem Noc Kupały – dzień, w którym obchodzono prastare słowiańskie Święto Wody i Ognia. Grupa „Drewno” wprowadzi więc także do idei „Global Water Dance” słowiańską tradycję i spróbuję zachęcić publiczność do podążania za nimi w poszukiwaniu źródeł, w poszukiwaniu wspólnoty współodczuwania. Niepowtarzalnej aranżacji doda akompaniament orkiestry bębniarskiej "7 Minut Przerwy".
Kultura konsumpcyjna, której wszyscy jesteśmy częścią, skoncentrowana jest wokół indywidualnych pragnień, rozwijania „ego”, co może prowadzić do niedostatecznej koncentracji na problemach globalnych takich jak brak wody. Partytura „Global Water Dance” wykorzystuje ruchy zainspirowane formami, jakie przybiera ławica ryb. Wykonawcy pozostają w ciągłej interakcji, wciągając także do gry publiczność, tak że stopniowo zacierać się będzie granica pomiędzy występującymi a oglądającymi i każdy będzie mógł znaleźć się w środku, stać się częścią gry.
Polska interpretacja przypomina improwizowany kolaż powstający wokół wspólnego tematu. Każda z części odwołuje się do innej tradycji, lecz jednocześnie szuka w podobnych obszarach intuicji, odwołuje się do emocjonalności, głębokiego odczuwaniu człowieka, podobnego na całym świecie. Przypomina to starożytne poszukiwania arche – praprzyczyny świata. Dla Talesa z Miletu była nią, niezbędna dla istnienia życia, woda. Według filozofa to z niej wszystko powstało i w niej miało swe ujście. Talesa żywioł wody fascynował także ze względu na możliwość transformacji – przybrania dowolnego kształtu przez wypełnienie formy lub zmianę stanu skupienia. W dzisiejszym świecie myśli, obserwacje starożytnego filozofa nabierają nowego znaczenia. Jedna ósma mieszkańców Ziemi cierpi z powodu pragnienia i chorób wywołanych wycieńczeniem, a mimo to problem ten nie jest wystarczająco nagłaśniany....
Ukazał się właśnie pierwszy tegoroczny numer kwartalnika Taniec a w nim m.in. artykuł autorstwa Iwony Wojnickiej o międzynarodowej inicjatywie, jaką jest Global Water Dances Poland .
Autorka razem z Joanną Stasiną współpracowała z nami w zeszłym roku nad przygotowaniem tego przedsięwzięcia w Zielonej Górze.
Zachęcamy do lektury artykułu.
