Scena dla tańca – tańczmy | Ośrodek Praktyk Choreograficznych

Zapraszamy na kolejne spotkanie pod hasłem SCENA DLA TAŃCA w „Domu Harcerza”, tym razem kwietniowa edycja będzie szczególną okazją by świętować Międzynarodowy Dzień Tańca 2024 w ramach akcji tańczMY organizowanej przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Przypominamy, że cały koncept polega na tym, aby jeden raz w miesiącu spotykać się i w ramach cyklicznego wydarzenia oglądać spektakle oraz rozmawiać o tańcu współczesnym.
Naszym celem jest pokazanie, że współczesna sztuka choreograficzna jest zróżnicowana, bardzo interesująca i porusza ważne kwestie. Na pewno warto ją szerzej poznać. Zbudujmy w Zielonej Górze społeczność jej świadomych odbiorców.

W tym wyjątkowym dniu na scenie zaprezentują się:

Teatr Tańca „Con Passion” z Uniwersytetu Trzeciego Wieku z gościnnym udziałem Pawła Matyasika i dzieci ze Strefy Malucha z MCKiE „Dom Harcerza” – „Nie dzisiaj” (Zielona Góra)

Teatr Ruchu Pracownia Artystyczna Kulturka – ISLANDUS (Świebodzin”)

Agnieszka Jodłowska i Magdalena Bębenek – „n a g l e” (Zielona Góra)

Laboratorium improwizacji z MCKiE „Dom Harcerza” – „It’s a beautiful day” (Zielona Góra)

Po prezentacji serdecznie zapraszamy na rozmowę z artystami, którą poprowadzą Anna Królica i Marta Seredyńska, profesjonalnie związane z krytyką i badaniami nad tańcem.

Następnego dnia, 27 kwietnia odbędą się rodzinne warsztaty ruchowo-taneczne pod hasłem: B L I S K O, podczas których poprzez swobodny taniec, zabawę i kontakt fizyczny uczestnicy będą odkrywać siebie nawzajem w ruchu. Będziemy korzystać z techniki tańca współczesnego, kontakt improwizacji, tak by budować nowe relacje i twórczo się bawić. Adresatami zajęć są dzieci od 5 roku życia oraz ich rodzice/opiekunowie z Dziecięcej Pracowni Baletowej prowadzonej przez Agnieszkę Jodłowską, pedagożkę tańca, tancerkę, animatorkę kultury z Młodzieżowego Centrum Kultury i Edukacji „Dom Harcerza” w Zielonej Górze.

„Patronem akcji tańczMY jest Narodowy Instytut Muzyki i Tańca”

Scena dla tańca w Domu Harcerza – „tańczMY” w Zielonej Górze

29 kwietnia przypada Międzynarodowy Dzień Tańca – dzień obchodów wybrano na pamiątkę urodzin francuskiego tancerza i choreografa Jeana-Georges’a Noverre’a. Kolektyw Physical ArtHouse, z którego inicjatywy raz w miesiącu odbywają się spotkania pod hasłem „SCENA DLA TAŃCA w 'Domu Harcerza’ – tańczMY”, postanowił rozpocząć tegoroczne świętowanie chwilę wcześniej, bo w piątek 26 kwietnia 2024.

Dzięki kolejnemu już spotkaniu z wspomnianego wyżej cyklu, zielonogórska publiczność miała wyjątkową okazję obejrzeć tym razem aż cztery spektakle. Wydarzenie to było z pewnością ucztą dla zmysłów wszystkich miłośników teatru tańca.

Teatr Tańca „Con Passion” z Uniwersytetu Trzeciego Wieku z gościnnym udziałem Pawła Matyasika i dzieci ze Strefy Malucha z MCKiE „Dom Harcerza” – „Nie dzisiaj” (Zielona Góra)
Komu tancerze z obu grup prowadzonych przez Pawła Matyasika mówią „Nie dzisiaj”? Otóż ten jawny sprzeciw kierują w stronę śmierci, która krąży nad nami niczym złowrogie stado kruków. Ptaki te są również obecne na scenie, gdyż grupa seniorów trzyma delikatnie w dłoniach krucze figurki i odkłada je następnie z namaszczeniem na brzegu sceny. Ubrani w poważne, czarne stroje (w przypadku kobiet przełamane jedynie widocznymi spod sukni białymi koszulami) tancerze w subtelnych ruchach przekazują tańcem siłę bliskości, czułości i wrażliwości na drugą osobę (zwłaszcza w pięknie zaakcentowanym występie jednej z par!). Sposób poruszania się jest teatralny, ale nie przerysowany, a snuta opowieść piękna. Gdy dołączają do nich kierowani przez choreografa juniorzy (dziewczynki w różowych tiulowych spódniczkach oraz ubrany w pomarańczową koszulkę chłopiec), dynamika spektaklu zmienia się, ożywa ich energią. Kruki zostają przez dzieci odsunięte na nieokreślone „później” poprzez zrzucenie ich ze sceny. To pięknie zatańczona historia będąca celebrującym życie, czułym, międzypokoleniowym dialogiem.

Teatr Ruchu Pracownia Artystyczna Kulturka – ISLANDUS (Świebodzin)
Składająca się z trzech części opowieść początkowo przedstawia chaos – w przytłumionym świetle dwie postaci zdają się walczyć ze sobą w tańcu żywiołów (jedna z nich ma zwiewną suknię w odcieniach zieleni, druga czerwieni), kojarząc się jednocześnie z ziemią zalewaną lawą (Islandia jest wszak wyspą wulkanów!). Temu ekspresyjnemu przedstawieniu towarzyszy równie dynamiczna muzyka, podkreślająca dramatyzm zdarzeń. Stopniowo jednak tancerki-żywioły zdają się dążyć do porozumienia, dialogując w taneczny sposób – za pomocą sekwencji przekazują sobie znaki, aby następnie zbliżyć się do siebie i osiągnąć ostatecznie pełną harmonię. „Islandus” jest niezwykłym tanecznym obrazem o działaniu sił natury, opowiedzianym wysublimowanym tańcem, idealnie dobraną muzyką oraz fantastyczną grą światłem.

Agnieszka Jodłowska i Magdalena Bębenek – „n a g l e” (Zielona Góra)
Na scenie w takt radosnej muzyki poruszają się dwie ubrane tak samo – w tiulowe, połyskujące srebrem bluzki i czarne spódnice – kobiece postaci. Mają także niemal identyczne fryzury oraz lśniący makijaż. W ten wesoły, wspólny czas zabawy wkrada się nagle zgrzyt. Coś dzieje się z jedną z nich, a druga nie potrafi się z tym pogodzić. Spektakl jest doskonałą taneczno-muzyczną ilustracją straty i późniejszego sobie z nią radzenia. W gestach i tańcu wyrażone są tu zarówno szok, rozdzierający ból po odejściu bliskiej osoby, jak i nieumiejętność pogodzenia się z tym, co się stało. W niezwykle subtelny sposób ukazano tu przejście etapów żałoby i moment, w którym potrafimy już uśmiechnąć się do niemal otulających nas wspomnień o tych, którzy odeszli.

Laboratorium improwizacji z MCKiE „Dom Harcerza” – „It’s a beautiful day” (Zielona Góra)
W tę opowieść wprowadzają nas zarówno obrazy sceniczne, jak i dźwięki, które im towarzyszą. W chaosie przemówień i radiowego bełkotu widzimy na scenie kilka tancerek ubranych w podobne stroje (jasny T-shirt bez rękawów i niebieskie dżinsy). Jedna z nich ciągnie po scenie manekina – korpus kobiecego ciała z rudymi włosami. Sterująca ruchami pozostałych tancerek w takt psychodelicznej muzyki kobieta może się tu kojarzyć zarówno z dowódcą wojskowym, jak i z influencerką, która dyktuje obowiązujące trendy (zdaje się to potwierdzać scena imprezy, w trakcie której wszystkie robią dokładnie to samo – selfie, a następnie piją czy później układają podobne konstrukcje). Także wspomniana lalka-manekin świadczy o tym, że jest jakiś wzór, do którego należy dążyć w kształtowaniu siebie. Ten spektakl to sugestywna, wspierana mocnymi obrazami opowieść o tym, jak jesteśmy formowani i traktowani jak manekiny w chaotycznym tańcu tego świata. Finałowa scena, w której bohaterki patrzą na spokojny rytm morskich fal, daje nadzieję, że są jednak miejsca i momenty, w których znajdziemy od całego tego szaleństwa wytchnienie.

Piękniejszego sposobu uczczenia Międzynarodowego Dnia Tańca jak tak wyjątkowymi spektaklami nie można było sobie wyobrazić!

Agata Kostrzewska
Dziennik Teatralny Zielona Góra
8 maja 2024